Tükendi
Gelince Haber VerKuruyan bir gülün yeniden açımına düşler besteliyordum. Her gün onlarca yüzlerce kez kontrol ediyordum maillerimi. Bıkmıyordum, usanmıyordum. Kalemlerim ve düşlerim yorulsa bile gözlerim ve umudum yorulmamıştı. Tarifsiz bir bekleyişle her açtığımda maili, başkalarının e-postalarıyla dolu sayfalarda tek tek arıyordum onun bir tek cümlesini. Ama beyhude bir çabaymış benimki.
Kızdım bazen, bazen hak verdim…
Hüzün başköşeme gelip bağdaş kurmuştu. Unutmak için kendime söz vermiştim. Kaçmaya çalışıyordum maziden. Akşam erkenden uyumaya çalışıyor, gündüzleri en zor işleri yapmaya koyuluyordum. Yeni şiirler, dualar ezberliyordum. Ama yine de Elvan’ı çok merak ediyordum. Fala inanmasam bile gazetelerin günlük burç yorumlarına bakıyordum. Burç yorumlarında Elvan’ın burcunu okuyor, hayatına dair ipuçları çıkarıyordum.
Oralarda arıyordum Elvan’ı Balık tutmayı deniyor, spor yapıyordum. Durup dururken türküler şiirler söylüyordum. İnatçı hastalıklar misafir ediyordum bir de. Duyduğum bedensel acılarda derman arıyordum. Bedensel rahatsızlıklarımın boşluk duygularımın önüne geçerek özlemimi gölgelesin istiyordum.
