Bir annenin gösterebileceği şefkatli bir yüzle yüzüme bakıp: *Doğanın getirdiği şu masum karanlıktan sakın korkma Sidar! İlla bir şeyden korkacaksan bu insanların aydınlık diye sergiledikleri karanlık yüzlerinden kork! Hatırlıyor musun? Annem bir seferinde insanlar şu kasalara istiflenen domateslere benzer, ilk önce gözüne temiz ve sağlam gelirler fakat derine indikçe çürük yanlarını gösterirler.* demişti.
