Eski Türk Edebiyatında Rüya

Eski Türk Edebiyatında Rüya (Başlangıçtan 15. Asra Kadar), 11. asırdan 15. asrın başlarına kadar yazılmış 4 divan ve 32 mesnevîden elde edilen edebî rüya metinleriyle Türk şiirinde rüyanın edebî öge olarak kullanılışındaki eğilimleri belirlemeyi hedef alan akademik bir çalışmadır. Eserin giriş kısmında; rüyanın tanımı, özellikleri, çeşitleri, milletler ve dinler tarihinde olan durumuyla ilgili bilgiler verilmiştir. Bununla beraber eser; edebî rüyaların motif özelliklerini, kaynaklarını, tasnif gruplarını ve tabir-tabirci ilişkilerini içermektedir. Rüya metinlerinin edebî, sosyal ve dinî açıdan tahlil edildiği çalışmada, aynı zamanda bu rüyaların diğer edebî türlerle olan ilişkisi de incelenmiştir.

Rüya yaşantısının edebî metinlerdeki izdüşümlerini Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî, Yûnus Emre, Gülşehrî, Âşık Paşa, Kadı Burhaneddîn, Nesîmî ve Ahmedî gibi şairlerin şiirleriyle belirlemeye çalışan bu eser, sizleri aynı zamanda eski Türk edebiyatının mistik ve iç içe geçmiş çağrışımlarla dolu anlam dünyasına davet ediyor.

Edebî rüya metinleriyle tanışmaya ve onların gizemli dünyasını keşfetmeye hazır mısınız…?