Deliler Arasında Akıllı Olmak

Deliler Arasında Akıllı Olmak Kısa Özet

*Rosenhan, psikiyatrik tanılar koymadaki yöntemlerimizin ve bilgi birikimimizin ne kadar zayıf ve hataya açık olduğunu çok çarpıcı ve etkili biçimde ortaya koyuyor.*

Jeffrey A. Lieberman

1973’te psikolog David Rosenhan *normal* insanların *deli* taklidi yaparak akıl hastanelerine girip giremeyeceğini, girseler bile kendilerine nasıl bir tanı konulacağını araştırmak u¨zere bir deneye girişti. Rosenhan ve yedi sahte hasta, sahte kimlikler ve sahte hastalıklarla çeşitli akıl hastanelerine girdiler. Acaba doktorlar, sağlıklı insanlara *akıl hastası* teşhisi koyacak kadar yetersiz miydiler? Ya akıl sağlığı sistemi, hastalara nasıl bir ortam ve tedavi imkânı sunuyordu?
Araştırmanın sonuçları kısa bir zaman içinde psikiyatrinin seyrini değiştirdi. Psikiyatrlar *kendilerine göre* tanı koymayı bırakıp bir akıl hastalıkları rehberi olan DSM’yi geliştirerek *bilimsel kriterlere göre* tanı koymaya yöneldiler. Fakat önemli bir sorun vardı: Rosenhan’ın bu¨tu¨n verileri gerçekten doğru muydu?

Nörolojik bir hastalığı varken yanlışlıkla psikiyatri servisine sevk edilen ve bu iki alan arasındaki belirsizliğin kurbanı olmanın eşiğinden dönen araştırmacı-gazeteci Susannah Cahalan, kendi öyku¨su¨yle ilişkilendirdiği Rosenhan’ın peşinden giderek psikiyatrinin en derinlerine iniyor, akıl sağlığı sisteminden ilaç sanayisine, o zamandan bugu¨ne dek yaşananları gu¨n yu¨zu¨ne çıkarıyor.