Tükendi
Gelince Haber Ver*Adil… Basık burnuna, kısmen dökülen saçlarına, kaşındaki faça eşlik ediyordu. Elinde tespih vardı. Sabretmenin önemini bilirdi aslında ancak o tespih, gardaş dediği bir abisinden hediye gelmişti, o yüzden taşıyordu. Ağır ağır ve emin adımlarla yürürdü çünkü acelesi yoktu. Zaten zamanında aceleci davrandığı için dökülmüştü saçları. Uzaktan görseniz kim bu yabani derdiniz ama Adil göründüğü gibi değildi. Herkes gibiydi… Sivri davrandığı zamanlardan hatıra olan façasıyla limoniydi. İstemiyordu onu yüzünde. Geri dönüşü olmayan neleri bilirsiniz? Söylenen söz, atılan ok, geçen zaman, sarf edilen emek… Faça da bunlardan biriydi. Yeşillikler arasında yürümeyi severdi. Cangıl cungul kalabalıklar ona göre değildi…*
Feleğin çemberinden geçmiş bir adamın öyküsü,
Bulunduğu bataklıktan çıkamayan bir gencin öyküsü,
Hayatın acımasız gerçeklerini öğrenmiş bir çırağın öyküsü,
Sınavda film festivali yaşayan bir öğrencinin öyküsü,
Ve daha nice farklı yaşamdan kesitler için Cangıl Cungul.
Hayal dünyası ile gerçek hayatı bir araya getirmeye çalışan bir yazarın ruhundan taşanlar şimdi de sizinle buluşuyor.
