Buruk Hayat

GERÇEK HAYAT HİKÂYESİ
Herkes benim hayatım roman olur der çünkü herkes kendi yaşadığını bilir. Ben de bildiğim ve yaşadığım hayatımın roman olacağını düşünerek yazmaya başlıyorum.
1933 yılında Mardin’in Teker mahallesinde iki katlı bir evde dünyaya geldim. 
Varlıklı sayılan bir ailenin sekiz çocuğunun beşincisiyim. İki erkek, altı kız kardeşiz. Dedem, babaannem, amcam ve biz birlikte yaşayan geniş bir aileydik. Amcam evlendikten sonra iki üç yıl bizimle yaşamaya devam etti. Ayrı eve çıktığında babaannemin ağladığını hatırlıyorum. Onun üzülmesi beni de etkilemişti. Amcam ayrı eve çıktığında bir kızı bir de dört beş aylık oğlu vardı. Ben de dört beş yaşlarındaydım ve bize geldiklerinde yengemin yanına oturur “Ben büyüyünce senin oğlunla evleneceğim. Her gün ondan 25 kuruş alıp biriktireceğim sonra da kendimize eşya alacağız. Ayrı eve çıkıp babaannemi üzdüğün gibi biz de seni üzeceğiz.” derdim. Yengem benim bu laflarıma katıla katıla gülerdi. Annemi çağırıp, “Gel bak, Muazzez büyüyünce ne yapacakmış? Oğlumla evlenip beni üzeceklermiş.” Annem de gülmüş, “Çocuk haklı, neden babaannesini üzdün?” demişti. 
Çocuk aklı işte, herkesin bir arada yaşayacağını sanmışım.