Bir Anti-Yıldız Adile Naşit

Adile Naşit, “gökteki yıldızlar”dan biri değil, bizden biridir. Kötücül zamanlara kaydı düşülen iyiliktir. İnsana, yaşamın kendisine dayalı bir kültürün zarif temsilcisidir. Hüzünle sevinç karışımı mülayimlik, gülerken ağlayabilen, ağlarken gülümseyen, kendi deyimiyle “biri pat dese korkudan ölebilecek”… Kuşaklar boyu sanat yapmış, güldürmüş, eğlendirmiş bir ailenin genlerindeki saf sanat duygusu, asalet, evlat kaybetmiş bir annenin dinmeyen kederi, kanaat, vefa, nezaket, hürmet, tüm o eski kavramlar, hanımlar, beyler, yitip giden Direklerarası, Şehzadebaşı, Beyoğlu, kapanan tiyatrolar, inen perdeler, değiştirilen adlar… Usta... Çırak... Kadın. Küçük kadın, büyük yürek… Kırılganlığı gizleyen tebessüm... Adile Naşit bütün bunlar, bütün bu haller, bütün bu yıllardır. Sibel Öz’ün yaklaşık dört yıllık bir çalışmasının ürünü olan bu kitap, Adile Naşit’in kim olduğu ve neden bu kadar sevildiği sorusuna özellikle sinema tarihinin içinden ve bu alandaki standartlara eleştirel bir bakışla bir cevap bulmaya çalışıyor. Bunun yanı sıra ülkemizde hem tiyatro hem de sinema tarihine katkılarıyla ayrıcalıklı bir yere sahip olan Naşit ailesinin kitapta ayrıntılı olarak yer verilen öyküsü, geleneksel tiyatrodan modern tiyatroya geçişin de etkileyici
bir fotoğrafını ortaya koyuyor. Bugün hâlâ çok sevilen Adile Naşit’in sanatına ve yaşamına dair kaynaklarda titizlikle yürütülen bir kazı çalışmasının ürünü olan Bir Anti-Yıldız: Adile Naşit, aynı
zamanda bu büyük oyuncuya vefanın da bir ifadesidir.