Beyazdı Beyaz Yalnızdı

Beyaz, kar gibi güzel, ışık gibi görkemliydi.
Bembeyazdı…
Ama mutlu değildi.
Yalnızlıktan çok sıkılmıştı.
Bir gün yüksek sesle bağırdı:
*Beni yalnızlıktan kurtaracak birisi yok mu? Benimle oynayacak birisi yok mu?*
Hiç ummadığı anda bir ses duydu:
*Neden olmasın, biz varız!*
Beyaz heyecanlandı.
Ona seslenen kimdi acaba?