Beni Umutla

Galata’da bir intihar..

Düşünmeye ihtiyacım var hem de çok düşünmeye. Hani küçükken "dünyalar kadar" derdik ya işte tamda öyle, dünyalar kadar boğuyorlar beni. İki eli yakama yapışmış bir katil titizliğiyle, gurbetin parmak izleri boynumda.

Boynum...

Ellerinin girişine yasaklanmış bir memleket, memlekette bir adam. Hayaller kelepçe vurmuş ayak bileklerime, ne adım atabiliyorum ne de geriye dönebiliyorum. Varlığımdan şüphe ederken ciğerlerim boğuyor, nefes almakta ^ güçlük çekiyorum. Sigara külünün izmarite tökezlemesi gibi tökezliyorum bu hayata, dedim ya ciğerlerim boğuyor beni. Ciğerlerimde kokun, ciğerlerimde deniz.

Bakma öyle sahilde değilim bu sefer, denizin tam karşısındaki o kırık bankta da. Balkondayım. Hani şu manzarası Kız Kulesinin yalnızlığına dost olamamış vefasız balkon. Yalnızlığıma Galata arıyorum, boynuma ipi geçirecek bir Hezarfen. Cesaretli bir insanımdır aslında ama parmak uçlarıma nasihat veren tabureyi kim tekmeleyecek? Şimdi hangi martı üstlenir cevabı gelmeyecek bu mühürsüz mektubu? Hangi dalgalar götürür dersin beni sana ya da ne bileyim ulan işte, gözlerinin boşluğuna kaç küfür sığar?