Babanın ve Oğulun Adıyla

IMMANUEL    MIFSUD’UN    TÜRKÇE’DEKİ İLK    ROMANI    MESUT    VARLIK’IN    ÇEVİRİSİYLE    
Avrupa    Birligˆi    Edebiyat    O4du¨lu¨2011    sahibi    romanıyla    Immanuel    Mifsud,    Mesut    Varlık’ın    
çevirisiyle,    Axis    LitEra    dizisinin    ilk    kitabı    olarak    okuyucuyla    buluşuyor.    
***    
Psikanaliz    literatu¨ru¨mu¨ze    degˆerli    katkılarıyla    bilinen    Axis    Yayınları’nın,    kurgu    eserlere    
açılan    yeni    dizisi    Axis    LitEra’nın    ilk    kitabı:    Babanın    (ve    Oğulun)    Adıyla.    
Immanuel    Mifsud,    babalar    ve    ogˆullar    tokalaşabilirler    mi?    Go¨bekbagˆımızı    kesen    biriyle    
barışabilir    miyiz?    Bir    Parti’nin    veya    Ordu’nun    askeriyle    empati    kurabilir    miyiz?    Başka    
du¨nyaların    erkekleri    birbirlerini    anlayabilirler    mi?    sorularının    etrafında    o¨ru¨yor    metnini.    
AXİS    LİTERA’NIN    İLK    KİTABI:    BABANIN    (VE    OĞULUN)    ADIYLA    
Cenazesinin    ardından    babasının gu¨nlu¨gˆu¨nu¨okumaya    başlayan    bir    ogˆulun    deneyim    
metni.    O4zetlemek    gerekirse,    hika^ye    bundan    ibaret,    denebilir.    
Yazar,    Babanın    (ve    Oğulun)    Adıyla    so¨ze    başlıyor,    baba    ve    ogˆul    arasında    erkek    erkegˆe    bir    
sohbete    girişiyor.    Bu    bir    yas    metni    degˆil;    bir    dosyanın    kapanması    adeta    –u¨stelik    veda    da    
degˆil.    Baba    ve    ogˆul    arasında    hiç gerçekleşmemiş so¨yleşilerin    notlarından    ibaret    de    
denebilir.    
Baba    ve    ogˆul    ilişkisine    dair    sevgiyi,    ikircikliligˆi,    kızgınlıgˆı    ve    hasreti    anlatan    bir    ogˆulun,    
babası için    diktigˆi    bir    anıt    gibi    de    go¨ru¨lebilir    bu    kitap.    
O    gidince,    onun    so¨zleri    ve    anıları    kalır    geriye,    onun    boşlugˆu...    
Yarın    bana    Sylvia    Plath    gibi    diyecek    olsan;    
Kara    şişko    kalbinde    bir    kazık
Ve    seni    hiç sevmedi    köylüler.
Üzerinde    dans    edip ayak    vurdular.
Senin    kim    oldugˆunu    biliyorlardı.
Babişko,    babişko,    bitti    piç kurusu    seninle    işim.    
Peki    evlat,    haklı    olabilirsin    demekten    başka    ne    diyebilirim    ki?