Tükendi
Gelince Haber VerO gün "O"nu Çallı Parkı`nda gördügˆümde zaman kus¸u uçup geldi ve anı durdurdu. Güzelligˆi gönlüme perçinlendi. O an yalnızca o ve ben vardık, belki gerçeklikteydik, belki rüyada.
Gözlerim takılı kaldı saçlarına, bakmaya doyamadıgˆım, doyama-dıkça baktıgˆım... Dümdüz, beline inen saçları. Saçının agˆırlıgˆından sebep boynunu bir sagˆa bir sola atıyordu. Ah, o boynu! Ormanın iki yakasını birbirine bagˆlayan, masmavi çagˆlayan bir ırmagˆın üze-rindeki bir köprü kadar güzeldi.
Ben ne mi yaptım? Muhtes¸em görüntüyü kaçırmak istemeyen, bir cesaret uçurumun kenarında oturmus¸ ama bir yandan korkak biri gibi göz ucuyla manzaramın tadını çıkarıyordum.
Onu izlerken gözlerine kaptırdım kendimi, hani kendini rüzgâra kaptıran gulet tekneler vardır, deli gibi kabarır yelken... O yelken benim kalbimdi. Deli gibi kabardı mutlulugˆa. I·s¸te tam o anda tut-kunun zindanında özgürdüm. Ruhum, gizli sığınağından çıkmıs¸ gibiydi…
