Tükendi
Gelince Haber VerGeceleri daha karanlıktır kayıp insanların, duvarları daha soğuk...
Hep kar yağar, kayıp çocukların ikliminde... Işığını yitirmiş insanların, zifiri karanlıktadır gözleri; açıkken bile...
Yitik bir karanlıktır belki ölümün rengi; siyah... Zifiri bir siyah...
Dibe vurmuş bir yalnızlıkta, her daim deşilmeye hazır bir yaradır hicran; her daim taze!
Acıları yüreklerine yapışmış, ızdıraplı kalplerdir artık onlar; yaman çaresizliklerde, tüm umut ışıkları sönen!
Apansız fırtınalarda savrulan, "yoksunluk"ta kaybolanların hikayesi...
Diğer yarısını kaybetmiş bedenler, başka başka düşlerde üşürken; kolay değildir aynalarla yüzleşmek!
Kolay değildir ardından ağlamamak! Ağlayamamak...
