Tükendi
Gelince Haber VerDosyanın son hazırlıklarını yaptıktan sonra birkaç arkadaşıma konudan bahsettim;romanın kahramanını tanıyıp tanımadığımı sordular.İnsanın bana tanımıyorum.Kırk sene önce şu an hatırlayamadığım bir ortamda kulak misafiri olmuştum.Olay gerçekte yaşanmışsa da tüm isimler kurgudur.O yıllarda tabii bir gün öykü ve roman yazacağım aklımın ucundan bile geçmezdi...
Derken duyduğum olayı zamanla kurgulayıp kitap haline getirdim.Ancak yayınlamak için on beş sene bekledim diyebilirim.Her geçen yıl,her geçen gün üzerinde çalıştım.
Hayatın kendendisi gibi..Kader çizgisinde kurgunun bize ait olması gibi.. Hayat görmediğimiz zenginliklerle dolu,fark edemediğimiz...Yaşadığımız acı olaylarının arasında iyileri ayıklamadığımız...
Kaderin bizi yönlendirdiği yaşanmışlıklar ile bir anlık hatalar,hayat boyu vicdan azabı çektirse de,belki de karşılığında göremediğimiz birçok lütufla dolu olabileceği gibi...Bu roman kahramanı Nebahat hanımın yaşadıkları gibi,altmış yıldır sakladığı sırrı gibi...
Kim bilir?
