Adem Evlatları

Kulaklarına söyledi:
*Duyabiliyor musunuz beni?*
*Peki ya sen, duyabiliyor musun sessizliği?*
*Evet ama delirmiyorum değil mi?*
*Bir deliren bir daha delirir mi?*
*Çoktan delirdim yani... Bu muydu duyabilmenin bedeli?*
*Bu, bizi duymanın gerekliliği.*
*Ne uğruna peki?*
*Göstereceğiz bizimle görmeyi.*
*Gözleriniz hani? Daha siz görmüyorsunuz ki gösteresiniz görmeyi.*
*Yalnız görmek için kullanırsın gözleri. Kulaklar ise görür başkalarınca görüleni. Böylece genişletir görüyü ve kıymetli kılar söyleneni.*
*Yani dinletebilir misiniz beni?*
*Bir şey söylemedin ki.*
*Ne gibi?*
*Silecek önceden söylenenleri; dinlemeye gerek yoktur bunun dışındakileri.*