Acayip Bir Mert

Okyanusun ortasında; uzayan harflerle, kocaman hecelerle boğuşan bir çocuk kaptanın hikâyesi…

*Ben acayip bir çocugˆum. Öyle degˆil mi?*
Birden oluverdi. Birden söyleyiverdi. Bu gerçekten olmus¸ muydu?
Çok utanıyordu. Gözlerini lülelerinin arkasına sakladı.
*Evet, sen çok acayipsin.* dedi babası.
*Sen acayip güzel resim çiziyorsun!*
*Acayip iyi bisiklet biniyorsun!*
*Acayip sevgi dolu bir çocuksun!*
*Hatta acayip komiksin, beni çok güldürüyorsun!*
*Acayip güçlüsün, sarılınca beni düs¸ürüyorsun.* diye ekledi annesi
*Pekiii,* dedi Mert, *Acayip de tembel miyim?*