"Kitap ‘soğuk savaş’ın en belalı döneminde yazıldı, yayınlandı. Çok ikircikli bir sorunu tartışıyordum. Romanın kahramanı, İstanbul’daki ve Paris’teki ‘solcu’ çevrelerle düşüp kalkıyor, bunlarla ilişkilerini ve tartışmalarını anlatıyordu, her şeyi olduğu gibi yazmak, romanın yazılmasından vazgeçmekle eşitti. Bu bakımdan, içeriğine hafif flu bir hava verdim... Hernandez, Marie-te, Hilde, Lale, Ecvet, Sabiha vb. kuşkusuz başka isimlerle, başka bir yaşama kesiti içinde tanıdığım kişilerdi. Mehmed-Ali, gerçekte varolan birkaç kişiden süzdüğüm bir bileşim; onun küçük burjuvadan çok, işçiye yakın toplumsal sınıf kökeni, sorunlara başka bir açıdan yaklaşmama fırsat verdi..." Atilla İlhan romanının böyle tanımlıyor. Yazar Sokaktaki Adam`da resmettiği, ne istediğini bilen Hasan`dan sonra, Zenciler Birbirine Benzemez`de bu kez istedikleri ve istemedikleri arasında kararsız, unutulmaz bir karakter çiziyor.
