Ödünç Umutlar

Ödünç Umutlar Kısa Özet

Yokluğun; atlayıp geçemediğim, uzanıp tutamadığım bir uçurum. Ayrılalı sanki asırlar geçti. Sensizlik, öyle büyüdü ki, yanında ormanların gümbürtüsü hiç kalır. Hayalinle avundum. Kumral, dalga`, saçlarını omzuna dökmüştün benimle görüşmeye geldiğinde. içeride yatışımın kaçıncı günüydü anımsamıyorum ama bana bakışını, sık sık süzüşünü, dalgınlığını asla unutmadım. Tuhafıma gitmiş, -acıyor musun, sevmiyor musun yoksa?- diye sorunca; "Hayır hayır nerden çıkardın, sevmez olur muyum?" demiştin ama nedense pek inandırıcı gelmemişti bu bana. Yokluğunun beni öldüreceğini, dayanamadığımı, sensiz hiçbir şeye katlanamadığımı, söyleyince, önüne bakıp susmuştun. "Sensiz; gece yoktu, gündüz de terk etmişti beni. Gitme!