Montaigne‘in Denemeler‘ini okuduğumda günümüze kadar tazeliğini koruduğu ve hayatımızda yeri olan hemen her konuya değindiği gerekçesiyle kendim için bir kılavuz gibi gördüm. Bu kılavuza ne kadar bağlı kalabilirdim; bunu yazmadan anlamam mümkün değildi. Bu kitap, kılavuzumla görüş birliği içinde olduğum ve ondan ayrıldığım ne varsa itiraf ettiğim bir muhakeme kitabıdır....Hiçbir şeyi olduğu gibi bile gösterememekten yakınır Montaigne. Halbuki bir şeyi olduğu gibi gösterebilmek öyle sıradan bir meziyet değil, en üstün meziyettir. Kendimi dahi, öyle olduğu gibi göstermekten, ifade etmekten yoksunumdur ben. İnsanlarla aramda köprüler kurmak çok zamanımı alır ne yazık ki. Aradaki mesafeleri kestirmede hayli zorlanırım. Astigmat hastalığı olan biri ilk olarak gözlük takmaya başladığından, gözlüğe alışana kadar geçen sürede varlıklar kendine nasıl aşağı yukarı, sağa sola hareket eder görünürse, yeni tanıştığım bir insan da bana öyle görünür...
