Fıkh-ı Ekber Şerhi Şerefü’l-Akide

Fıkh-ı Ekber Şerhi Şerefü’l-Akide Kısa Özet

Şerefü’l-Akide, Müstakimzade Süleyman Sadeddin Efendi (1719-1788) tarafından İmam-ı Azam hazretlerinin Fıkh-ı-Ekber isimli akaid kitabına yapılmış bir şerhtir.

Bu kitap, Şerefü`l-Akide dışında Süleyman Sadeddin Efendi`ye ait dört risaleyi de bir araya getirmektedir. Bunlar sırasıyla Birgivi’nin Bir Sözünün Şerhi,Külli ve Cüz’i İrade Risalesi, Şanlı Anne-Babaya Dair, Esma-i Hüsnaıya Dair Risale.

Bunlardan ilki Birgivinin Bir Sözünün Şerhi`dir. Meşhur Osmanlı dönemi tasavvuf ehlinden olan alim Muhammed Birgivi’nin (v. 981/1573) bir risalesinde tecdid-i iman bahsinde yazdığı *Eğer benden küfür ve hata sadır olduysa tevbe ettim* ibaresinde *Bazı sade diller, şek vardır diye hatadan korkup* işin hakikatinden sual etmeleri üzerine Müstakimzade bu makaleyi yazmıştır.

İkincisi: Külli ve Cüz’i İrade Risalesi olup bu risalede, külli-cüz’i irade, kaza ve kader gibi konulara geniş bir şekilde yer verilmiştir.

Üçüncüsü: Şanlı Anne-Babaya Dair isimli risale olup İmam-ı Azam’ın Fıkh-ı-Ekber`inde geçen Peygamberimizin anne ve babası ile ilgili bir ibareye dair açıklamaları ihtiva etmektedir.

Dördüncüsü: Esma-i Hüsna’ya Dair Risale olup kelam ilmi erbabı ve mutasavvıfların *Hak Teala’nın isimleri tevkifi, yani şeriate mi bağlıdır yoksa kıyas edilerek, yani akli delillerle de belirlenebilir mi ve Hak’tan bahsederken o isimler kullanılabilir mi?* sorusu üzerinde durmaktadır.