Çarşı

Çarşı Kısa Özet

Bir maç için gittiğimiz Ankara’da bir arkadaşın evinde kalıyoruz. Optik, o dönem Ankara yakınlarında bir yerlerde öğretmendi. Bir hafta sonu bizi ziyarete geldi. Sabah vakti, kahvaltıyı hazırladık, Optik’i bekliyoruz. Optik geldi, yanında okulda yatılı kalan Beşiktaşlı bir çocuk getirmişti. *Sağlam Beşiktaşlıdır.* diye anlatıyordu. Sonra kahvaltıya oturduk. Çocuk köyden gelmiş, büyük şehir görmemiş. Salamı işaret etti parmağıyla, *Bu ne?* dedi. Biz *Salam!* dedik, aldı bir tane yedi. *Bizim orada hiç böyle şeyler yok!* dedi, daldı salama. Başka da bir şey yemiyor çocuk. Biz utandık, çocuk salam yesin diye yemiyoruz. Hepsini yeyip bitirdi. Sonra bizim Optik çocuğun başını okşadı. *Tamam,* dedi, *Ben sana salam alacağım.* Çok acayip bir insandı. O holigan ruhunun altında acayip vicdanlı biri vardı. Optik için dökülen göz yaşları sel olmuştu tribünde. Stadda onun için yaptığımız saygı duruşunda bağıra bağıra ağlayan insanların seslerini duymak zor değildi.